San Valentín, o Día do Amor.

Para chegar ao Día do Amor o Instituto foise enchendo de mensaxes e declaracións de amor que fixeron que todas e todos loubaramos os sentimentos de empatía e de amor: que delicia sentir o peito batendo co lume do amor!


A Biblioteca tamén quere pendurar a súa declaración de amor, cun fermoso poema de Federico García Lorca escrito baixo o influxo da amizade con Eduardo Blanco Amor, e que foi versionado polo grupo de folk galego Luar na lubre.

Entroido

Observa Federico Cocho que "O Carnaval, o Entroido, é a festa das festas, todo un compendio de creativa espontaniedade, por unha banda, de repetición de seculares rituais e, por outro, o arquetipo de transgresión da orde habitual, da inversión de valores. Urbano e rural, algo terá o Carnaval para que resistise o paso de anos e séculos na vella Europa do Sur -no Norte o protestantismo tomouna coa cultura popular- e se teña fusionado coas culturas indíxenas latinoamericanas".

Dende o IES Cosme López tamén queremos celebrar esta "festa de festas" que na nosa contorna agroma cunha especial singularidade entre foliós, orellas, comadres e boteiros, toda unha comparsa de tradicións e cor que irrumpen entre as neves do inverno no noso país. Isas cores e esas tradicións foron tratados plasticamente nos murais que lucen iste curso polas paredes do centro.

Tamén a Biblioteca amosou as súas mellores galas entroideiras, sacando a luz diferentes ensaios sobre o Entroido en Galicia,como os de Federico Cocho ou Xesús Blanco Conde,  voltou aos clásicos co"Martes de Carnaval" de Valle-Inclán e puxo a nosa disposición fabulosos documentais  fotográficos para que disfrutemos con máis resoancias destas festa tan enxebre, tan nosa e tan universal.

De San Agustiño a Nietzsche pasando polo señor Ibrahim.

Unha das preguntas que nos podemos chegar a facer é de como dende unha clase de Educación para a Cidadanía poñemos como exemplo a un educador que xustifica ou é condescendente cos roubos, cas pequenas estafas e, incluso, coa prostitución. A primera vista é complicado. Pero cando avanzamos na lectura comprendemos que o señor Ibrahim está máis alá das normas de comportamento, que tanto lle gustaban ao pai de Momo, O señor Ibrahim permite o roubo e instrue ao xoven Momo nas artes do escamoteo ensinandolle a cambiar o viño bo por outro máis ruín, secar as bolsiñas de té para reutilizalas ou ben dar pate de can como se fose foigrás.

E todo esto o pode facer porque actúa dende o corazón, de boa fe, de tal xeito que isa pureza de intencións lle permite ao señor Ibrahim obrar sempre cunha libertade e creatividade inusitadas, ter sempre a resposta oportuna e significativa para Momo. Con amor, con agarimo vaise afibillando os vencellos entre o mozo e o vello, dunha maneira libre e empática porque por que se fai con amor.

E por iso que vos propuxen dúas máximas de dous pensadores ben distados no tempo: un bispo critián do século V, Santo Agostiño de Hipona, e un filósofo romántico famoso polo seu ateismo, Friedich Nietzsche. Espero que estas dúas máximas iluminen a vosa lectura.

Acompañando a lectura do señor ibrahim

Unha das recentes adquisicións da Biblioteca e o libro O señor Ibrahim e as flores do Corán de Eric-Emmanuel Schmitt, unha lectura que traballaremos na materia de Educación para a Cidadanía cos mozos e mozas de 2º de ESO.

A lectura de esta entretida novela vainos permitir reflexionar sobre problemas que atañen aos Dereitos Humanos mais tratandóos dunha maneira cercana, a partir de circustancias concretas e de fondo calado existencial. Ademaís a lectura da novela vai ir acompañada da proxección de certos frageméntos cinematográficos do filme que leva o mesmo título.

Na clase de hoxe estivemos vendo como hai unha contraposicón entre dous escenarios e dúas lóxicas que están presentes dende o incio da novela: a lóxica do pai, rexida polos valores grises do traballo, o aforro, a desconfianza e o deber; e a lóxica da Rúa Azul, onde está o señor Ibrahím, que está orientada cara o prohibido, os praceres e a diversión.

A novela empeza cunha trasgresión, romper o peto que de neno lle regalou seu pai, para ir de putas e ingresar, dise xeito na idade adulta. Este feito nos axudou a estudar imagoloxía da novela e narnos conta de que a imaxe que nos presenta a novela da prostitución e un tanto naif e non coincide co situación de explotación as que están sometidas moitas traballor@s do sexo. Pero para Momo, na novela, a prostitución e un mundo de afecto e cordialidade, tanto é así que lle regala un osiño de peluche, que representa a súa vida infantil, a señorita co cal perde a virxinidade.

Tamén tivemos ocasión de reflexionar sobre os tópicos, é dicir, sobre os estereotipos sociais que nos dan unha imaxe simplista e minusvalorizante dunha certa colectividade (arabes, negros, putas, etc....). Vemos como o señor Ibrahim, dende o agarimo e a cordialidade, se dedica a desmontar todos ises tópicos e vai abrindo a mente á vez que o corazón de Momó.

Día da Paz.

Dende 1964, para conmemorar a morte de Ganhdi, celebramos cada 30 de xaneiro o Día Escolar da non-violencia e da Paz. A Biblioteca tamén desexaba facer a súa achega para ensalzar os valores que promove esta senlleira data, de tal xeito que decidimos espoñer no noso anaquel da Conserxería un repertorio de lecturas que teñna que ver coa Paz e que promovan a cultura da non-violencia.

Para empezar a inspirar o voso gusto pola Paz empezamos cunha biografía sobre a figura e o pensamento de Ganhdí, o "Bapû" da India moderna e un dos persoeiros máis universales que teñen loitado en prol da convivencia pacífica.

Máis tamén queremos tocarvos a fibra emocional cosa aventuras de Persépolis e de O Principiño, obras que agochan dende a súa tenrura uns arraigados e fondos valores humanos.

Os amantes da literatura sabemos que as historias consiguen levarnos a unha sorte de experiencia catártica, del tal xeito que experimentamos a necesidade da Paz porque chegamos a comprender a través desas narracións o sinsentido e a dor que provocan as situacións de guerra e odio. Así, por exemplo, temos expostos un exemplar de Guerra e Paz, de León Tolstói, outro de  O neno do pixama a raias de John Boyne e tamén un volume de  Soldados de Salamina, de Javier Cercas, obras que, dende diferentes prismas, nos levan a mirar cara a cara ao horror e a barbarie dos grandes conflictos bélicos.

Entre outros moitos títulos tamén rescateremos outras obras de carácter ensaistico como os Cuatro poetas en guerra do famoso hispanista Ian Gibson e un título de ciencia ficción, La guerra de los mundos que nos leva un escenario apocalíptico de guerra total cunha civilización extraterreste.

Sobre como nos distamos de nós mesmos.

De entre todas as crónicas etnográficas que se escriben sobre este pais, teño a ben recomendarvos que sigades os escritos de Xurxo Ayán, autor do libro Herdeiros a forza, que aos poucos nos deixa novas reflexións no Galicia Confidencial.

 Neste vínculo que vos deixo hoxe atoparedes unha melancólica reflexión sobre o devalo lingüístico dunha aldea do interior de Galicia, de como toda esa vida e sustituida progresivamente por outra vida máis impostada e útil, unha vida que renuncia, que ten que fuxir, emigrar, liscar, porque todo, parece poñerse costa arriba para os que turran pola fala e pola terra no rural.